Rozdział 5

 Rozdział 5

Z dedykacją dla Tesco,i dla innych tajemniczych czytelników :)

Niall

Cieszę się, że dziewczyny zgodziły się pojechać do nas. Przyznam szczerze, że miło mi się z nimi rozmawia, a po za tym są normalne. W sensie, że nie rzuciły się nam na szyję, nie zaczęły piszczeć, ani mdleć. Z tego co się dowiedzieliśmy znają się miesiąc, a zachowują się jakby znały się od dziecka. Mimo to różnią się od siebie bardzo. Nie mówię tu tylko o wyglądzie. Chodzi mi o charakter. Rose jest spontaniczna, żyje chwilą, a Camilla rozważna, nieśmiała i myśli zanim coś zrobi. Tak jak w przypadku pojechania do nas.
-Niall. Ziemia do Ciebie.- powiedział uśmiechnięty Loczek- Jesteśmy już na miejscu.
-Co?- zapytałem zdezorientowany- A tak.
Wysiadłem z samochodu, a za mną cała reszta śmiejąc się ze mnie. Wszyscy skierowaliśmy się do domu. Otworzyłem i pierwsze wpuściłem dziewczyny.
-Może chcecie coś do picia?- zapytałem od razu po wejściu.
-Nie. Dziękuję.- powiedziała z uśmiechem Rose. Ma naprawdę śliczny uśmiech.
-Ja też.- odpowiedziała Camilla.
-Usiądźcie.- wskazałem na kanapę. Obie usiadły. Ja usadowiłem się koło Rose, a Harry obok Camilli. Na fotelu usiadł Zayn, a Louis i Liam przed nami na dywanie.
-To może nam to opowiecie?- zapytał ostrożnie Liam.
-Ale od czego mamy zacząć?- zapytała Rose.
-Najlepiej od początku.- powiedział Zayn uśmiechając się do niej dodając przy tym otuchy.
-No więc poszłyśmy na wasz koncert.- zaczęła niepewnie Rose- I kiedy się skończył stwierdziłyśmy, że wrócimy do domu przez park. Spotkałyśmy mojego byłego i jego kumpla. Najpierw z nimi rozmawiałyśmy. No głównie to ja, a potem rzucili się na nas. Jack, mój były, pobiegł za mną, a Ben złapał Camillę i zaczął się do niej dobierać. Kiedy Jack do mnie dobiegł kopnęłam go w krocze i Camilla zrobiła to samo Benowi, podbiegła do mnie i zaczęłyśmy uciekać. No a resztę już znacie.- zakończyła roztrzęsiona Rose. Z Camillą jednak było gorzej. Po jej policzkach zaczęły lecieć łzy i cała się trzęsła. Hazza ją przytulił i próbował ją uspokoić. Szkoda mi ich, bo nie zasłużyły sobie na coś takiego.
-Ale dlaczego akurat na was się uwziął?- zapytał Lou.
-On był moim chłopakiem, ale zdradził mnie z najlepszą przyjaciółką. I wtedy go rzuciłam.- odpowiedziała Rose
-Ale czemu chce się zemścić?- zapytał zmartwiony Liam.
-Bo po raz pierwszy to on został rzucony, a nie na odwrót.- odpowiedziała- I teraz wszyscy się z niego śmieją, bo miał opinię twardziela, łamacza serc.
-A wam się obrywa.- dopowiedział Hazza, który nadal przytulał Camillę.
-No tak, ale Camilla ich nie zna i jej się obrywa.- powiedziała z troską Rose i w tym momencie zauważyłem, że wyraz twarzy Camilli się nieznacznie zmienił. Ona coś ukrywa.
-Mówiłyście już o tym komuś?- zapytałem.
-Nie. Wy jesteście pierwsi.- odpowiedziała poważnie Rose.
-Moim zdaniem trzeba iść z tym na policję. Zgłosić ich.- powiedział poważny Liam.
-Nie!- krzyknęła Camilla- Ja nigdzie nie pójdę.
Wstała z kanapy, założyła na siebie sweter i podeszła do okna.
-Camilla. Czy ty czegoś przed nami nie ukrywasz?- zapytałem- Znasz któregoś z nich?
-Ja… Jednego znam. Bena.- powiedziała po chwili wahania.
-Ale jak to? Skąd?- zapytała zdziwiona Rose.
-Ja… Ja nie chcę o tym mówić.- powiedziała wyglądając przez okno.
Rose do niej podeszła i ją przytuliła. Po chwili zaczęła też szeptać coś na ucho. Cami kiwała tylko głową.
-Przepraszam. Ja po prostu nikomu o tym nie mówiłam nigdy i nie jestem jeszcze gotowa.- powiedziała cicho Camilla.
-Ale nic Ci nie zrobił?- zapytał zatroskany Liam, a ona pokręciła przecząco głową- Nie poznał cię?
-Nie. Chyba mnie nie poznał.- odpowiedziała.
-Przep…- zaczął Hazza, ale przerwał mu dzwoniący telefon.
-Przepraszam na chwilę.- powiedziała Camilla i wyszła z salonu.
Kiedy tylko wyszła z salonu powiedziałem:
-Nie każmy jej teraz o tym mówić.
-Zgadzam się.- powiedziała Rose- A wy chłopaki?
-Też.- odpowiedzieli jednogłośnie,
-Może coś obejrzymy?- zapytałem.
-Tak.- powiedział zamyślony Loczek- Wybierzcie coś. Ja zaraz wrócę.

Camilla

Dzwonił Aleks.
-Hej siostra. Mam do Ciebie sprawę.- usłyszałam.
-Jaką?- zapytałam. Starałam się mówić normalnie, ale głos nadal mi się trząsł.
-Mogłabyś nocować dziś u Rose?- zapytał z nadzieją.
-Czemu?- zapytałam podejrzliwie.
-Chcę zrobić imprezę.- odpowiedział mi chyba po mi po raz pierwszy szczerze- Proszę.
-Dobra.- zgodziłam się.
-Tylko nie mów nic rodzicom.- powiedział błagalnym głosem.
-Okej. Na razie.- powiedziałam i się rozłączyłam.
Kiedy się odwróciłam wpadłam na kogoś. Tym kimś był Harry.
-Podsłuchiwałeś?- zapytałam prosto z mostu.
-Nie. Przyszedłem, bo chciałem Cię przeprosić.- powiedział.
-Za co?- zapytałam zdziwiona.
-Za te wszystkie pytania i to, że przez nas przypomniałaś sobie coś o czym pewnie chciałaś zapomnieć.- powiedział, a w jego oczach zobaczyłam wstyd.
-Nic się nie stało.- powiedziałam, a kiedy zauważyłam, że mi nie wierzy przytuliłam go- Naprawdę nic się nie stało. Zauważyłam, że się rozluźnił i odwzajemnił uścisk.
-Uuu… Widzę, że nowy romans się kręci.- usłyszeliśmy i odskoczyliśmy od siebie jak poparzeni. Ja spuściłam głowę i się zarumieniłam.
-Chodźcie. Oglądamy film.- powiedział Louis, uśmiechając się cwaniacko. Poszliśmy w stronę salonu. Usiedliśmy na tych samych  miejscach co wcześniej.
-Rose. Mam do Ciebie pytanie.- powiedziałam odwracając się w jej stronę.
-Słucham.- powiedziała z uśmiechem.
-Mogę u Ciebie dziś nocować?- zapytałam.
-Zabawne. Chciałam zapytać o to samo.- uśmiechnęła się.
-Jak to?- zdziwiłam się.
-Dostałam sms’a od rodziców, że nie możemy się dziś spotkać i czy nie mogłabym u Ciebie nocować.- wyjaśniła mi.
-To co teraz zrobimy?- zapytałam, bo w Londynie przynajmniej ja nikogo nie znałam.
-Nie wiem.- odpowiedziała zmartwiona.
-Możecie zostać u nas.- powiedział Liam. Podskoczyłam, bo całkiem zapomniałam o ich obecności.
-Nie. Nie moż…- zaczęła Rose, ale Niall jej przerwał.
-Owszem możecie.- powiedział Niall- I obrazimy się jeśli się  nie zgodzicie.
-Ale nie powinnyśmy. Pewnie macie dużo pracy.- powiedziałam cicho.
-Tak się składa, że do końca wakacji nie mamy żadnych koncertów, prób ani nic innego.- powiedział Harry i się do nas uśmiechnął.
-Nie. Po prostu pójdziemy do mnie i przeszkodzimy Aleksowi.- powiedziałam i wstałam z kanapy. Miałam iść, ale poczułam, że ktoś złapał mnie za rękę. Odwróciłam się.
-A możemy wam chociaż coś pokazać?- zapytał mnie Harry, który trzymał mnie za rękę. Spojrzałam się na Rose, choć wiedziałam jaka będzie odpowiedź.
-Dobrze.- zgodziłam się. Hazza się do mnie uśmiechnął, a ja się zarumieniłam.
-To chodźmy.- powiedział i cala reszta wstała. Poszliśmy na górę. Zaprowadzili nas na sam koniec korytarza i otworzyli drzwi. Kiedy obie weszłyśmy do środka zatrzasnęli za nami drzwi.
-Ej! Co wy robicie?- krzyknęłam i zaczęłam walić w drzwi.
-Próbujemy was przekonać żebyście zostały.- usłyszałam głos Zayna.
-To jest porwanie.- powiedziała rozbawiona tą sytuacją Rose.
-To tylko tymczasowe pozbawienie wolności.- sprostował Niall.
-Dopóki nie zgodzicie się zostać.- uzupełnił Harry.
-Ale nie martwcie się. Będziemy cały czas pod drzwiami w razie jakbyście zmieniły zdanie.- powiedział Louis. Zrezygnowana rozejrzałam się po pomieszczeniu. Były tu przeróżne instrumenty. Rose siedziała przy fortepianie. Ja podeszłam do stojaka z gitarami i wzięłam jedną z nich. Sprawdziłam czy jest nastrojona i zaczęłam grać piosenkę Demi Lovato „Lo Que Soy.”Po pewnym czasie Rose dołączyła się grając na fortepianie. Ja zaczęłam śpiewać zapominając o bożym świecie. Kiedy Rose przestała grać, a ja śpiewać i grać usłyszałyśmy brawa.
-Pięknie gracie.- powiedział Hazza- A ty Camilla ładnie śpiewasz.- dodał, a ja jak zwykle musiałam się zarumienić.
-Czemu nic mi nie powiedziałaś, że śpiewasz?- zapytała udając obrażoną Rose.
-Bo nie śpiewam.- odpowiedziałam cicho.
-Właśnie słyszeliśmy.- powiedział Zayn i się zaśmiał.
-Ja nie śpiewam publicznie.- powiedziałam.
-Dlaczego?- zapytał ciekawy Niall.
-Ponieważ się wstydzę.- odpowiedziałam.
-Nie powinnaś- powiedział Liam i się do mnie uśmiechnął- Dobra teraz przejdźmy do poważnych spraw. Zostajecie u nas czy mamy znowu was zamknąć?
-Ja zostaję- uśmiechnęła się Rose. Teraz cała szóstka spojrzała się na mnie.
-Nie patrzcie tak na mnie.- powiedziałam i spuściłam głowę.
-Wiem co ją przekona.- powiedziała Rose zabawnie poruszając brwiami - Ona nienawidzi łaskotek.
-Nie. Rose jak mogłaś?- zapytałam oburzona. Chłopaki podeszli do mnie i zaczęli mnie łaskotać.
-Przestańcie.- mówiłam śmiejąc się.
-To się zgódź.- powiedział Louis.
-Ja… No dobrze tylko przestańcie.- zgodziłam się wreszcie i usłyszałam głośne „Tak.”